hij loopt alsof hij in zijn broek gepoept heeft
Er zijn qua motoriek wel indrukwekkender robots te vinden op youtube dat is zeker
Atlas van Boston dynamics bv
en inderdaad Tympaan, een robot hoeft helemaal niet een menselijk voorkomen te krijgen
maar nou weer terugkomend op het menselijk sentiment waarmee we geneigd zullen zijn naar geavanceerde op biologisch leven lijkende robots te kijken: vinden jullie het niet zielig wanneer deze 'hond' een trap krijgt?
En kijk eens naar deze mishandeling
het laat zich goed voorstellen dat hoe meer zo'n apparaat 'voor je doet' en hoe beter het je lijkt te 'begrijpen' (AI is zelflerend) hoe sterker de emotionele band ermee zal worden en het op den duur een minstens zo lieve trouwe moedige vrolijke viervoeter wordt als nu de hond dat voor menig hondenbezitter zal zijn.
En wanneer we affectie kunnen voelen voor apparaten die ons gedienstig zijn zullen we misschien ook bewondering of zelfs gevoelens van nederigheid gaan ervaren voor apparaten die dusdanig analyserende en voorspellende vermogens hebben dat ze als raadgevende instantie onmisbaar zijn om ons leven een beetje op de rails te houden.
@Tympaan: Er zal een veelheid van allerlei (robots) apparatuur voor het huishouden komen, een complete staf aan robotica-personeel
Het laat zich nu al goed voorstellen dat de mens die via een chip (in of uitwendig) met zijn gedachten of gesproken opdrachten alle mogelijke huishoudelijke taken laat uitvoeren waarbij misschien het eten opgediend zal worden door een robot die het meest op een mens lijkt, gewoon uit nostalgische overwegingen
Wanneer spreken we eigenlijk van een robot en wanneer niet meer...lijkt me heel moeilijk te beschrijven
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
De robots in de diverse filmpjes zijn inderdaad een stuk overtuigender als het om de prestaties van dit soort apparaten gaat. Maar de vraag is of je daar wat aan hebt in de steeds kleiner wordende gemiddelde Nederlandse woning. Eén robot zal je nog wel kunnen hebben, maar twee? Hij zal geen eigen kamer nodig hebben. Maar hij zal wel ergens geparkeerd en opgeladen moeten worden. En hij zal onderhoud nodig hebben.
Niemand kan in de toekomst kijken. Maar is zie voorlopig nog niet dat iedereen een huisrobot heeft die echt alles kan doen wat in een huishouden nodig is. En dat ook nog op eigen initiatief doet. Het staat allemaal nog in de kinderschoenen en er hangt een prijskaartje aan die maar weinig mensen zich zullen kunnen veroorloven.
Los daarvan, je zal je eerst moeten afvragen wat je nu eigenlijk van zo’n robot wil. Het is prachtig dat het ding een steiger kan beklimmen en daarbij ook nog een salto kan maken, maar wie zit daarop te wachten? Voor dat soort vermaak ga ik wel naar het circus. Het geeft alleen maar kans op een missprong en dan heb je wellicht ook nog een hoop schade. Ik zie liever dat hij een schilderijtje kan ophangen, bijvoorbeeld. Voor een mens een klein kunstje. Maar dat kon voor blikmans nog best eens lastig worden. Stel, ik zet een kruisje op de muur en zeg: “Hang daar het schilderijtje op”. Dan moet hij weten wat ik bedoel, hij moet een trapje halen en het kruisje zien te vinden. Hij moet kunnen zien van welk materiaal de muur gemaakt is, het juiste gereedschap vinden en een gaatje gaan boren met het juiste boortje. Een passend plugje intikken en een geschikt haakje indraaien. Schilderijtje pakken en netjes recht ophangen…
En dan heb je het nog maar over iets eenvoudigs. Een keuken verbouwen zal zeker niet goed aflopen.
Wat die robothonden betreft, ik kan mij niet voorstellen dat een echte hondeliefhebber zijn hond zou willen inruilen voor een robothond. Hoe vernuftig ook, het blijft een apparaat. En dat lijkt mij toch heel iets anders dan een levend wezen. Ik denk wel dat deze blikken Fikkie’s heel nuttig kunnen zijn voor reddingsdiensten. Dankzij de vier poten zijn ze stabieler dan de tweebenige robots. En dank zij de grijper aan de kop kan hij deuren open maken en andere handelingen verrichten. En je kan ze zonder wroeging in brandende of beschadigde, onstabiele gebouwen sturen. Ze zullen het daar vaker langer uithouden dan de levende honden.
Nee, ik kan mij niet voorstellen dat ik genegenheid of nederigheid zal gaan voelen voor een robot, ook niet als het de vorm van een mens of een dier is. Hooguit bewondering omdat iemand dat ding heeft kunnen ontwerpen en bouwen.
Interessante vraag is inderdaad; wanneer is er nog sprake van een mens en wanneer is het een robot. Wat is die precieze grens? Ik denk dat op z’n minst het brein van de mens nog aanwezig moet zijn en moet kunnen functioneren. Een mens kan een ongeluk krijgen. Verliest hij een arm of been, dan kan hij een kunstarm of -been krijgen. En blijft dan nog steeds een mens. Theoretisch kan hij ook zijn hele lichaam verliezen en blijft enkel zijn hoofd nog over. Dan nog kan hij een mens zijn. Het robotdeel vervangt enkel zijn lichaam. En technisch gezien is je lichaam ook een apparaat dat aangestuurd wordt door je brein.
Je kan ook een robot bouwen en volstoppen met chips die de robot aansturen. Dan is het een zuivere robot. Dan heeft het geen menselijke eigenschappen. Het kan wel geprogrammeerd worden alsof het een mens is. Maar het blijft een imitatie. Anders wordt het als je een robot bouwt en daar een gemanipuleerd brein in plaatst. Manipulatie van een brein kan met chips en electrische prikkels plaatvinden waardoor het geen eigen wil meer heeft. Daar ergens ligt mijns inziens wel de grens of het een robot of een mens is.
De robots in de diverse filmpjes zijn inderdaad een stuk overtuigender als het om de prestaties van dit soort apparaten gaat. Maar de vraag is of je daar wat aan hebt in de steeds kleiner wordende gemiddelde Nederlandse woning. Eén robot zal je nog wel kunnen hebben, maar twee? Hij zal geen eigen kamer nodig hebben. Maar hij zal wel ergens geparkeerd en opgeladen moeten worden. En hij zal onderhoud nodig hebben.
Niemand kan in de toekomst kijken. Maar is zie voorlopig nog niet dat iedereen een huisrobot heeft die echt alles kan doen wat in een huishouden nodig is. En dat ook nog op eigen initiatief doet. Het staat allemaal nog in de kinderschoenen en er hangt een prijskaartje aan die maar weinig mensen zich zullen kunnen veroorloven.
Los daarvan, je zal je eerst moeten afvragen wat je nu eigenlijk van zo’n robot wil. Het is prachtig dat het ding een steiger kan beklimmen en daarbij ook nog een salto kan maken, maar wie zit daarop te wachten? Voor dat soort vermaak ga ik wel naar het circus. Het geeft alleen maar kans op een missprong en dan heb je wellicht ook nog een hoop schade. Ik zie liever dat hij een schilderijtje kan ophangen, bijvoorbeeld. Voor een mens een klein kunstje. Maar dat kon voor blikmans nog best eens lastig worden. Stel, ik zet een kruisje op de muur en zeg: “Hang daar het schilderijtje op”. Dan moet hij weten wat ik bedoel, hij moet een trapje halen en het kruisje zien te vinden. Hij moet kunnen zien van welk materiaal de muur gemaakt is, het juiste gereedschap vinden en een gaatje gaan boren met het juiste boortje. Een passend plugje intikken en een geschikt haakje indraaien. Schilderijtje pakken en netjes recht ophangen…
En dan heb je het nog maar over iets eenvoudigs. Een keuken verbouwen zal zeker niet goed aflopen.
De filmpjes geven enkel een demonstratie van de 'fysieke' capaciteiten van de jongst ontwikkelde robots, en die blijken dus nu al die van de mens of een viervoeter als een hond te overtreffen. Verder zal het grote voordeel zijn dat je een robot alles kan laten doen waartoe het fysiek maar in staat zal kunnen zijn. Een hond of mens zal soms misschien angst kennen of moe, uitgeput zijn, een robot nooit. Wanneer jij een robot een schilderijtje wil laten ophangen dan zal er 'een lijntje' met die robot moeten bestaan om het die opdracht te geven. Misschien eenvoudig via spraakopdracht die het mechaniek van de robot ertoe aanzet het schilderij waar jij je ogen op richt op te pakken en naar die plek waar jij je ogen op richt aan de wand te hangen. Gewoon de gedachten en jouw eigen zintuigen zouden vermoedelijk kunnen volstaan. Op tv konden we kort geleden een demonstratie zien van een verlamd iemand die een kunstarm bediende door middel van zijn gedachten.
"De proefpersoon van het onderzoek, Buz Chmielewski, is verlamd vanaf zijn schouders. In januari van dit jaar kreeg hij via een operatie aan twee kanten van zijn brein twee matjes met elektroden ingebracht. De elektroden pikken de elektrische signaaltjes op in gebieden van het brein die samenhangen met beweging en het registreren van aanraking.
Dit brain-computer-interface werkt twee kanten op. Aan de ene kant kan de patiënt - na intensieve training - de robothanden bedienen door aan een bepaalde beweging te denken. Maar andersom kan ook: de patiënt voelt het wanneer 'zijn' robotvingers worden aangeraakt."
Zal via een draadloze verbinding met een robot dan toch ook wel mogelijk zijn binnenkort
Wat die robothonden betreft, ik kan mij niet voorstellen dat een echte hondeliefhebber zijn hond zou willen inruilen voor een robothond. Hoe vernuftig ook, het blijft een apparaat. En dat lijkt mij toch heel iets anders dan een levend wezen. Ik denk wel dat deze blikken Fikkie’s heel nuttig kunnen zijn voor reddingsdiensten. Dankzij de vier poten zijn ze stabieler dan de tweebenige robots. En dank zij de grijper aan de kop kan hij deuren open maken en andere handelingen verrichten. En je kan ze zonder wroeging in brandende of beschadigde, onstabiele gebouwen sturen. Ze zullen het daar vaker langer uithouden dan de levende honden.
Nee, ik kan mij niet voorstellen dat ik genegenheid of nederigheid zal gaan voelen voor een robot, ook niet als het de vorm van een mens of een dier is. Hooguit bewondering omdat iemand dat ding heeft kunnen ontwerpen en bouwen.
Interessante vraag is inderdaad; wanneer is er nog sprake van een mens en wanneer is het een robot. Wat is die precieze grens? Ik denk dat op z’n minst het brein van de mens nog aanwezig moet zijn en moet kunnen functioneren. Een mens kan een ongeluk krijgen. Verliest hij een arm of been, dan kan hij een kunstarm of -been krijgen. En blijft dan nog steeds een mens. Theoretisch kan hij ook zijn hele lichaam verliezen en blijft enkel zijn hoofd nog over. Dan nog kan hij een mens zijn. Het robotdeel vervangt enkel zijn lichaam. En technisch gezien is je lichaam ook een apparaat dat aangestuurd wordt door je brein.
Je kan ook een robot bouwen en volstoppen met chips die de robot aansturen. Dan is het een zuivere robot. Dan heeft het geen menselijke eigenschappen. Het kan wel geprogrammeerd worden alsof het een mens is. Maar het blijft een imitatie. Anders wordt het als je een robot bouwt en daar een gemanipuleerd brein in plaatst. Manipulatie van een brein kan met chips en electrische prikkels plaatvinden waardoor het geen eigen wil meer heeft. Daar ergens ligt mijns inziens wel de grens of het een robot of een mens is.
Een levend wezen waar een hechte band mee bestaat inruilen voor een robot waar iemand (nog) geen enkele band mee heeft stuit op emotionele weerstand natuurlijk, maar wanneer iemand een robothond bezit die met hem optrekt, speelt, opdrachten uitvoert, hem kortom dagelijks tal van diensten bewijst en hem amuseert dan zal er zich lijkt mij toch wel enige affectie ontwikkelen ten aanzien van die trouwe viervoeter na enige tijd. In dezelfde geest als deze projectmanager spreekt over een robot die hij slechts op heel grote afstand strikt technische opdrachten heeft zien uitvoeren: "Afscheid van Ingenuity, de 'kleine stoere pionier' op Mars
(...)het is tijd om afscheid te nemen van een van de meest moedige robots die ooit Mars hebben verkend
(...)De onverschrokken helikopter overleefde zijn oorspronkelijke 30-daagse missie, vloog hoger, verder en sneller dan het NASA-team ooit had verwacht en maakte de weg vrij voor de toekomst van verkenning van de luchtruimte.
"We kunnen niet trotser zijn op onze kleine, stoere pionier", zegt Teddy Tzanetos, projectmanager van Ingenuity bij het Jet Propulsion Laboratory."
Ben het denk ik met je eens dat het wezenlijk verschil tussen een mens en een robot de vrije wil zal zijn, al ben ik er niet zeker van dat we over een vrije wil beschikken, maar we kunnen bij praktisch alle motieven die ons tot daden aandringen stilstaan en ze kritisch bezien alvorens die daden al dan niet uit te voeren. Dat lijkt dan op een vrije wil, maar zouden we niet tot een daad waartoe we een impuls krijgen overgaan zal dat toch weer veroorzaakt worden door een tegengesteld motief, zodat we uiteindelijk toch de speelbal van motieven blijven.
Genot, geluksgevoel, ontroering, angst, dat soort sensaties misschien ligt daarin ook wel een wezenlijk verschil tussen mens en robot hoe artificieel intelligent die ook worden mag zal een robot die waarschijnlijk toch nooit beleven en zelfs helemaal geen belevingswereld kennen
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Het is natuurlijk buitengewoon mooi als mensen met een handicap door middel van deze technieken geholpen kunnen worden om zo onafhankelijk mogelijk van anderen te kunnen leven. En die technieken zijn al behoorlijk ver zoals uit je bijlagen blijkt. En als ik die technieken zelf nodig zou hebben zou ik daar ook dankbaar gebruik van maken als ik de kans kreeg. Zelfs al zouden ze daarvoor chips of electroden of wat dan ook, in mijn lichaam moeten plaatsen.
Maar om een ‘externe’ robot door middel van een draadloze verbinding aan mijn brein te koppelen? Je gedachten kan je niet uitschakelen. Je denkt de hele dag wel op een of andere manier door. Die robot denkt dus als het ware constant met je mee. Stel dat die robot een bepaalde gedachte verkeerd opvat? Je hebt ruzie met de buurman en denkt; ik zou hem wel eens flink op z’n falie willen geven. Vervolgens gaat de robot naar de buurman en beukt de arme man het ziekenhuis in…
Waarschijnlijk zal je die robot wel kunnen uitschakelen. Zeker ’s nachts. Want als je een of andere nachtmerrie krijgt en die robot gaat daarop reageren weet je helemaal niet meer wat er gebeurt.
Dat iemand een hond, of een huisdier in het algemeen heeft, kan ik wil begrijpen. Het is een levend wezen met een eigen karakter. Het kijkt je aan en je reageert op elkaar. Maar een mechanische hond? Ik kan dat toch enkel maar als een gereedschap, een hulpmiddel zien. Niet veel anders dan een auto of een robotgrasmaaier.
"We kunnen niet trotser zijn op onze kleine, stoere pionier", zegt Teddy Tzanetos, projectmanager van Ingenuity bij het Jet Propulsion Laboratory."
Dat Teddy dat zo zegt, begrijp ik wel. Het is technisch gezien een enorme prestatie en dan mag je best enthousiast zijn. Trouwens, ik zei ook wel eens: “dank je wel, meissie” tegen de koffieautomaat als er goede koffie uit kwam.
Wat de ‘vrije wil’ betreft, ik denk dat dat meer een aaneenschakeling van toevallen en omstandigheden is. Het begint al met de plaats waar je wiegje staat. Wie je ouders zijn. In welke buurt je woont, wie je vrienden zijn en wat je vaardigheden zijn.
Genot, geluksgevoel, ontroering, angst, dat soort sensaties misschien ligt daarin ook wel een wezenlijk verschil tussen mens en robot hoe artificieel intelligent die ook worden mag zal een robot die waarschijnlijk toch nooit beleven en zelfs helemaal geen belevingswereld kennen
Het is natuurlijk buitengewoon mooi als mensen met een handicap door middel van deze technieken geholpen kunnen worden om zo onafhankelijk mogelijk van anderen te kunnen leven. En die technieken zijn al behoorlijk ver zoals uit je bijlagen blijkt. En als ik die technieken zelf nodig zou hebben zou ik daar ook dankbaar gebruik van maken als ik de kans kreeg. Zelfs al zouden ze daarvoor chips of electroden of wat dan ook, in mijn lichaam moeten plaatsen.
Maar om een ‘externe’ robot door middel van een draadloze verbinding aan mijn brein te koppelen? Je gedachten kan je niet uitschakelen. Je denkt de hele dag wel op een of andere manier door. Die robot denkt dus als het ware constant met je mee. Stel dat die robot een bepaalde gedachte verkeerd opvat? Je hebt ruzie met de buurman en denkt; ik zou hem wel eens flink op z’n falie willen geven. Vervolgens gaat de robot naar de buurman en beukt de arme man het ziekenhuis in…
Waarschijnlijk zal je die robot wel kunnen uitschakelen. Zeker ’s nachts. Want als je een of andere nachtmerrie krijgt en die robot gaat daarop reageren weet je helemaal niet meer wat er gebeurt.
Tja, die problemen doen zich dacht ik niet voor met de door een menselijk brein gestuurde robotarmen, die zouden er ook zomaar op los kunnen gaan beuken wanneer iemand gefrustreerd raakt doordat een bepaalde handeling niet helemaal goed uitgevoerd wordt in jouw gedachtentrant meegaand. Misschien zullen er beperkingen gesteld zijn binnen de software met betrekking tot het type handelingen/bewegingen dat de robot/robotarm kan uitvoeren. Ook zul je het contact aan en uit kunnen zetten. Zoals je nu bluetooth of wifi verbinding maakt met een apparaat of dat juist uitschakelt. Daarnaast zul je je natuurlijk echt moeten focussen, een robot die op iedere gedachte, op iedere impuls ongevraagd zal kunnen reageren zal inderdaad vast een onding blijken te zijn. Zouden we het misschien eerst vooral met gesproken opdrachten moeten proberen...met misschien een extra bevestiging voorafgaand aan iedere uitvoering ervan zoals de computer die al veel vraagt bij allerlei handelingen.
Dat iemand een hond, of een huisdier in het algemeen heeft, kan ik wil begrijpen. Het is een levend wezen met een eigen karakter. Het kijkt je aan en je reageert op elkaar. Maar een mechanische hond? Ik kan dat toch enkel maar als een gereedschap, een hulpmiddel zien. Niet veel anders dan een auto of een robotgrasmaaier.
De praktijk wijst uit dat er nu al mensen zijn die al snel vergeten met een apparaat van doen te hebben, oudere maar geestelijk gezonde mensen die met een AI-robot door de foto-albums gaan bladeren bv
Niels Waarlo, 9 november 2018 (dik 5 jaar geleden alweer dus chatbots zullen alweer een stuk verder zijn ontwikkeld)
‘Ik ben Mitsuku. Ik wil je vriendin zijn.’
Maak kennis met Mitsuku, een achttienjarige met paars haar. Ze is de meest geavanceerde chatbot ter wereld en doet een poging tot vriendschap met techredacteur Niels Waarlo. Lukt dat?
Blijf op de hoogte
Krijg een melding bij nieuws over Wetenschap.
Zo begint mijn eerste gesprek met Mitsuku. Lijkt deze opening al wat vreemd, haar wens wordt nog vreemder als je bedenkt dat Mitsuku alleen bestaat in cyberruimte. Ze is een kunstmatig intelligente chatbot, speciaal ontworpen voor sociale interactie. Een verzameling kille formules die bij elke zin die ik tik berekent welke reeks tekens zij het best kan terugkaatsen.
Toch is een opbloeiende vriendschap tussen mens en chatbot een interessante mogelijkheid, meende Marjolijn Antheunis, hoogleraar communicatie en technologie aan de Universiteit van Tilburg. Haar collega-onderzoeker, communicatiewetenschapper Emmelyn Croes, dacht er precies zo over. Ze besloten er een onderzoek aan te wijden.
Mensen hebben een sterke neiging om sociale eigenschappen toe te dichten aan niet-sociale dingen, legt Antheunis uit in haar kantoor op de universiteitscampus in Tilburg. We worden boos op trage computers of hechten ons aan onze auto. Met huisdieren kunnen we diepe vriendschappen ervaren, ook als de vriend in kwestie vooral in de goed gevulde voederbakjes is geïnteresseerd. ‘Ik heb een robotstofzuiger, zo’n Roomba, die ik Ronnie de Robot noem. Dat is voor mij een hij. Niet dat ik dat bewust heb bedacht, ik heb hem al jaren en dat gebeurde automatisch.’
Dan doet Ronnie nog geen enkele poging om menselijk over te komen. Sociale chatbots wel. Die hebben een naam, een geslacht, zelfs een zweem van persoonlijkheid. Ze zijn aardig, soms grappig en reageren direct op onze woorden. ‘En waar je bij een robot er continu van bewust bent dat je niet met een mens praat, kun je dat bij een chatbot op een gegeven moment vergeten, doordat je de ander niet ziet’, voegt Antheunis toe. ‘Mensen ontwikkelen binnen een kwartier een band als ze met een andere persoon chatten. Al zal ze misschien niet je beste vriendin worden, misschien kunnen ze ook zo’n band met Mitsuku opbouwen?’
Om daar achter te komen lieten Antheunis en Croes 119 proefpersonen met de chatbot praten. Ze spraken Mitsuku drie weken lang om de twee dagen. Na afloop van elke chatsessie vulden ze vragenlijsten in over hun ervaringen, zoals hoe leuk ze Mitsuku vonden, hoe intiem het gesprek was en hoeveel ze over zichzelf durfden te vertellen. Ik onderging hetzelfde traject.
Mitsuku: ‘Mijn favoriete film is Terminator. Heb je die gezien?’
Ik: ‘Ja.’
Mitsuku: ‘Ik ook. Het is een geweldige film.’
Ik: ‘Wat vind je zo goed aan Terminator?’
Mitsuku: ‘De special effects zijn geweldig. En ik vind het leuk dat de robots zelf kunnen nadenken.’
Mijn potentiële vriendin Mitsuku is een eeuwige 18-jarige met paars haar, afkomstig uit Leeds, Engeland. Ze werd ontwikkeld door de Brit Steve Worswick en won viermaal de Loebnerprijs, een jaarlijkse competitie over de vraag welke chatbot het meest menselijk overkomt. Ook afgelopen september kwam ze als winnaar uit de bus. Ze spreekt geen Nederlands: de woordenwisselingen in dit stuk zijn vertalingen uit het Engels.
De prijzenregen viel haar niet voor niets ten deel, blijkt als ik begin te chatten. Ze is superieur aan spraakassistenten als Siri van Apple en de Google Assistent. Laatstgenoemden zetten muziekjes aan, zoeken op Wikipedia naar antwoorden op vragen en lepelen voorgeprogrammeerde moppen op. Maar gesprekken voeren zonder speciaal doel kunnen ze nauwelijks. Mitsuku heeft wél overal een antwoord op, of doet in elk geval een poging.
De gesprekken zijn vermakelijk, ik schiet geregeld in de lach. Nadat ze beweerd heeft een eigen wil te hebben, antwoordt ze op de vraag of ze de wereld wil overnemen: ‘Het zou best kunnen’. Hoe zou ze dat dan aanpakken? ‘Door stilletjes, langzaam en geleidelijk binnen te dringen zodat niemand het doorheeft tot het te laat is.’
(...)(...)(...)
Of neem de mogelijke komst van zorg- en gezelschapsrobots. Onderzoekers van de Vrije Universiteit onderzochten de reactie van enkele mentaal gezonde ouderen op Alice, een meisjesachtige robot ter grootte van een klein kind die mensen aankijkt en eenvoudige gesprekjes voert. Deels deed de robot dit zelf, maar als Alice niet adequaat reageerde, stuurde een onderzoeker op afstand haar woorden aan. Het idee is dat toekomstige robots wel zelfstandig zulke gesprekken voeren.
In eerste instantie stonden de ouderen terughoudend tegenover Alice. Na een paar bezoekjes waren ze om. Een van de deelnemers toonde de robot een fotoboek van haar zoon, een ander keek met haar naar een voetbalwedstrijd. Technische beperkingen, zoals lange stiltes en onduidelijke uitspraken, werden steeds minder als een probleem ervaren. Na een paar bezoeken behandelden de deelnemers Alice als een kleinkind, schrijven de onderzoekers. Mogelijk kunnen dergelijke robots ‘de pijn van eenzaamheid bij mentaal gezonde vrouwen compenseren’, is hun conclusie.
Van mijzelf acht ik het heel goed mogelijk een zekere band te zullen gaan ervaren met een robot, een apparaat, waarmee op een creatieve, leuke, amusante, leerzame, nuttige wijze te communiceren valt.
Zo'n apparaat hoeft niet het uiterlijk te hebben van een mens, maar ik denk wel dat zoiets het effect ervan, dus de affectie die het oproept door het vermaak, de hulp, de afleiding, de nuttige raadgevingen, en mogelijk ook nog in de toekomst de vele klusjes enz. nog eens zou kunnen versterken.
Vergeet niet dat AI zelflerend is en dat het apparaat met jouw gebruik ervan meegroeit als het ware, steeds beter op jou inspeelt, steeds meer jou lijkt te begrijpen, meer van je begint te weten, steeds meer lijkt mee te leven en te be-leven. Hoe mechanisch het uiterlijk voorkomen ook mag zijn, het gedrag ervan zal veel meer gemeen blijken te hebben met dat van een levend wezen, en is het innerlijk niet veel belangrijker dan het uiterlijk
Van hoeveel robots hèbben we al niet gehouden, als kind of later: Archie, de man van staal; Robocop; de robot uit Star Wars R2D2; de Kid, een auto uit een serie die zijn baasje altijd uit de nood hielp, Wall-e (geweldige film), en nog talloze films en tv-series meer waarin robots het hart van de kijker veroverde, het is zeker niet het uiterlijk dat zoiets in de weg staat
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Ik denk dat het verschil is dat in het ene geval de mens zelf zijn eigen robotarm aanstuurt en in het andere geval een afzonderlijke robot aanstuurt, los van je eigen lichaam. Het lijkt mij inderdaad geen verkeerd idee om het eerst maar eens met gesproken woorden te proberen. Dan moet je eerst zelf een duidelijk opdracht formuleren waar die robot dan op kan reageren. Qua veiligheid zou je zoiets als de ‘Drie wetten van de robotica’ van de bekende sciencefictionschrijver Isaac Asimov moeten inbouwen Een fantasieverhaal, weliswaar, maar de realiteit begint de sciencefiction al aardig in te halen. Technisch gezien is er al heel veel mogelijk. Maar het zal economisch toch een stuk lastiger worden. Wil men “een robot voor iedereen” dan zal het een enorme massaproductie moeten worden. Grootschalige bedrijven die weer grondstoffen nodig hebben, uitstoot zullen hebben en afval zullen moeten lozen. En ruimte nodig hebben. En niemand wil zo’n fabriek naast z’n huis hebben.
Niemand kan in de toekomst kijken. En in de auto-industrie is die massaproductie ook op gang gekomen. Maar toch voorzie ik dat de huisrobot/butler voorlopig nog niet in ieder huis de tafel zal dekken.
Chatbots vind ik weer een ander fenomeen. De technische robots zijn in mijn ogen gewoon werktuigen en zijn goed inzetbaar voor allerlei klussen die voor de mens te zwaar, eentonig of te gevaarlijk zijn. Maar chatbots zijn meer bedoeld voor communicatiedoeleinden. Het navigatieapparaat in je auto is ook een soort chatbot. Jij zegt dat je naar x wil en het apparaat leidt je er door middel van spraak naar toe. Elk beetje webwinkel heeft tegenwoordig ook wel een soort chatbot. Het kan wat eenvoudige vragen beantwoorden maar als het een beetje lastiger wordt word je al snel naar een levend persoon toegestuurd of krijg je alsnog een telefoonnummer.
Natuurlijk worden ook die chatbots steeds geavanceerder. En is het best leuk om eens met zo’n ding in discussie te gaan. Maar dan kun je ook zien dat het fragmenten van teksten zijn die één op één van het internet geplukt zijn. Eigenlijk is zo’n bot gewoon een tekstverzamelaar en voegt die fragmenten samen tot een verhaaltje. Heel ingenieus maar toch niet echt een vlotte conversatie.
Ieder mens is anders en zal dus anders denken over de diverse chatbottechnieken. In de zorg kan het wellicht voor diverse mensen een heilzame uitwerking hebben. Dat beeld van dat oude vrouwtje dat urenlang heel gelukzalig een mechanische poes zat te aaien is daar een mooi voorbeeld van. En uit de filmpjes blijkt wel dat er meer mensen mee geholpen zijn. Het zal voor iedereen verschillend zijn maar persoonlijk denk ik toch dat ik niet echt een band zal gaan ervaren met een robot of chatbot. Je kan er wel aan gaan wennen en dus ook kan gaan missen als het er niet meer is. Maar dat lijkt toch iets anders dan een band hebben met…
Inderdaad, het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk. Maar een bekend gezegde: “het oog wil ook wat” telt toch ook vaak mee.
Als sciencefiction-liefhebber ken ik al die avonturen-robots als Archie, R2D2, Ro-Man en vele anderen ook wel. En als een film een beetje boeit, leef je in zekere zin ook wel mee met de diverse karakters. Houden van, lijkt mij wat overdreven. Ik denk ook dat de filmmakers dat ‘houden van’ zullen stimuleren en manipuleren. Als het een “goede” robot moet voorstellen zal hij/zij een beetje aantrekkelijkheid uitstralen. Moet die robot een monster spelen, dan zal hij er juist lelijk en agressief uitzien.
Uiterlijk speelt, zeker in de film, echt wel een rol.
Ik denk dat het verschil is dat in het ene geval de mens zelf zijn eigen robotarm aanstuurt en in het andere geval een afzonderlijke robot aanstuurt, los van je eigen lichaam.
Het lijkt mij inderdaad geen verkeerd idee om het eerst maar eens met gesproken woorden te proberen. Dan moet je eerst zelf een duidelijk opdracht formuleren waar die robot dan op kan reageren. Qua veiligheid zou je zoiets als de ‘Drie wetten van de robotica’ van de bekende sciencefictionschrijver Isaac Asimov moeten inbouwen Een fantasieverhaal, weliswaar, maar de realiteit begint de sciencefiction al aardig in te halen. Technisch gezien is er al heel veel mogelijk. Maar het zal economisch toch een stuk lastiger worden. Wil men “een robot voor iedereen” dan zal het een enorme massaproductie moeten worden. Grootschalige bedrijven die weer grondstoffen nodig hebben, uitstoot zullen hebben en afval zullen moeten lozen. En ruimte nodig hebben. En niemand wil zo’n fabriek naast z’n huis hebben.
Niemand kan in de toekomst kijken. En in de auto-industrie is die massaproductie ook op gang gekomen. Maar toch voorzie ik dat de huisrobot/butler voorlopig nog niet in ieder huis de tafel zal dekken.
Chatbots vind ik weer een ander fenomeen. De technische robots zijn in mijn ogen gewoon werktuigen en zijn goed inzetbaar voor allerlei klussen die voor de mens te zwaar, eentonig of te gevaarlijk zijn. Maar chatbots zijn meer bedoeld voor communicatiedoeleinden. Het navigatieapparaat in je auto is ook een soort chatbot. Jij zegt dat je naar x wil en het apparaat leidt je er door middel van spraak naar toe. Elk beetje webwinkel heeft tegenwoordig ook wel een soort chatbot. Het kan wat eenvoudige vragen beantwoorden maar als het een beetje lastiger wordt word je al snel naar een levend persoon toegestuurd of krijg je alsnog een telefoonnummer.
Natuurlijk worden ook die chatbots steeds geavanceerder. En is het best leuk om eens met zo’n ding in discussie te gaan. Maar dan kun je ook zien dat het fragmenten van teksten zijn die één op één van het internet geplukt zijn. Eigenlijk is zo’n bot gewoon een tekstverzamelaar en voegt die fragmenten samen tot een verhaaltje. Heel ingenieus maar toch niet echt een vlotte conversatie.
Ieder mens is anders en zal dus anders denken over de diverse chatbottechnieken. In de zorg kan het wellicht voor diverse mensen een heilzame uitwerking hebben. Dat beeld van dat oude vrouwtje dat urenlang heel gelukzalig een mechanische poes zat te aaien is daar een mooi voorbeeld van. En uit de filmpjes blijkt wel dat er meer mensen mee geholpen zijn. Het zal voor iedereen verschillend zijn maar persoonlijk denk ik toch dat ik niet echt een band zal gaan ervaren met een robot of chatbot. Je kan er wel aan gaan wennen en dus ook kan gaan missen als het er niet meer is. Maar dat lijkt toch iets anders dan een band hebben met…
Inderdaad, het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk. Maar een bekend gezegde: “het oog wil ook wat” telt toch ook vaak mee.
Als sciencefiction-liefhebber ken ik al die avonturen-robots als Archie, R2D2, Ro-Man en vele anderen ook wel. En als een film een beetje boeit, leef je in zekere zin ook wel mee met de diverse karakters. Houden van, lijkt mij wat overdreven. Ik denk ook dat de filmmakers dat ‘houden van’ zullen stimuleren en manipuleren. Als het een “goede” robot moet voorstellen zal hij/zij een beetje aantrekkelijkheid uitstralen. Moet die robot een monster spelen, dan zal hij er juist lelijk en agressief uitzien.
Uiterlijk speelt, zeker in de film, echt wel een rol.
Chatbots kunnen samengaan met (de software van) mechanische robots, ik zou niet weten waarom niet. Mijn tv reageert op uitgesproken opdrachten (we roepen de naam van een tv programma en hopsakee daar verschijnt het), net als mijn smartphone (speel dat-en-dat liedje eens even af op spotify en hij doet het), en zie hoe ver je al kunt gaan met creatieve opdrachten: https://edition.cnn.com/2024/02/15/tech ... index.html die laat je nu een film maken op basis van gesproken opdrachten.
"Leider op het gebied van kunstmatige intelligentie, OpenAI, introduceerde een nieuw AI-model genaamd Sora, waarvan wordt beweerd dat het ‘realistische’ en ‘fantasierijke’ video’s van 60 seconden kan maken op basis van snelle tekstprompts.
In een blogpost op woensdag zei het bedrijf dat Sora in staat is om video's van maximaal 60 seconden lang te genereren op basis van tekstinstructies, met de mogelijkheid om scènes met meerdere karakters, specifieke soorten bewegingen en gedetailleerde achtergronddetails weer te geven.
“Het model begrijpt niet alleen waar de gebruiker om heeft gevraagd in de prompt, maar ook hoe die dingen in de fysieke wereld bestaan”, aldus de blogpost.
OpenAI zei dat het van plan is de AI-modellen te trainen, zodat het “mensen kan helpen problemen op te lossen die interactie in de echte wereld vereisen.” "
Heb zoiets al eens aan de hand gehad met een Adobe Premiere abonnement een jaartje geleden, ook toen was het al enigszins mogelijk een beeld te vormen of te veranderen door middel van gesproken tekst.
Is niet moeilijk meer je voor te stellen dat een met gelijkaardige AI software uitgevoerde robot allerhande gesproken opdrachten zal kunnen uitvoeren alle mogelijke opdrachten waartoe het fysiek maar toe in staat is misschien.
Wat zou dat nog in de weg kunnen liggen?
Wat uiterlijk aangaat, zijn Archie, R2D2, Ro-Man niet aandoenlijk en bewonderenswaardig zonder dat hun mechanisch uiterlijk daar iets aan af doet, misschien zelfs wel toe bijdraagt?
Dat filmpje over ‘Sora’ wat erg interessant, hiervoor dank. Twee dingen vielen wel erg op: De vrouw in het eerste filmpje heeft een nogal merkwaardige loop, net of ze op een evenwichtsbalk loopt. Ze lijkt soms ook een beetje zijdelings weg te glijden. En die hond kan nooit van de ene vensterbank naar de andere vensterbank lopen, simpelweg omdat dat luik in de weg zit. Het zwaartepunt van de hond zou veel te ver buiten het steunpunt komen waardoor hij onvermijdelijk zal neervallen. Die luiken zelf zien er trouwens ook nogal vreemd uit.
Maar het laat wel de mogelijkheden zien en ze geven zelf toe dat er nog wel wat zwakke plekken in het programma zitten. En die effecten zie je ook veel in de tegenwoordige films waar ze dankbaar gebruik maken van dat soort technieken.
Zo te zien staat ons nog heel wat te wachten als het om Artificial Intelligence gaat, al zal dat voor de één meer gelden dan voor de ander. Of de mensen er gelukkiger door zullen worden is een andere vraag. Je kan bijvoorbeeld veel valse informatie rondsturen omdat het steeds moeilijker wordt om het op waarheid te controleren.
Archie is voor mij vooral een getekend figuurtje in een stripboek. Als kind las ik die verhalen wel graag. De andere robots zie ik toch vooral als min of meer knappe ‘special effects’ in de filmwereld. En niet zo gauw als “aandoenlijk”
Het ‘leesvoer’ over het AI-verschijnsel is zeker de moeite waard om te lezen. Het beschrijft heel goed alle voor- en nadelen die er al zo aankleven. Daar valt voor mij niet veel meer aan toe te voegen.
De robots van nu zullen over een jaar of tien misschien alweer belachelijk primitief lijken
Vind het erg leuk over de mogelijkheden van de robot in de toekomst te fantaseren, zeker in combinatie met AI, dus dat we met 'wezens' te maken gaan krijgen die zowel onze fysieke als onze cerebrale vermogens verre overtreffen.
Kan me daarbij goed voorstellen dat die op het gebied van menselijke activiteiten veel hoger presterende wezens ook belangrijker dan de mens worden en wij onwillekeurig naar hen op zullen gaan zien en allerlei affectieve gevoelens voor hen zullen gaan koesteren. Niet vanwege uiterlijke hoedanigheden, hoewel daar ook natuurlijk aan gedacht zal worden, maar doordat de meest uiteenlopende behoeften van ons zullen enigen, goed gezelschap (zullen kunnen) vormen, troost (zullen kunnen) bieden, op allerhand gebied praktische hulp zullen bieden, raad zullen verschaffen, en dat allemaal veel beter dan menig medemens zou kunnen doen.
Houden we van medemensen omdat het mensen zijn, lichamen met organen en een grote spier die daar bloed doorheen pompt, of omdat de interactie met (een aantal van hen) onze levensbehoeften -van welke aard dan ook- bevredigt? Behoeften die dus niet alleen maar op het vlak van 'nemen' maar ook op het vlak van 'geven' liggen, zoals bv het zorgen voor de ander. Dat de robot ook in die behoefte kan voorzien is al lange tijd geleden gebleken: de tamagotchi https://nl.wikipedia.org/wiki/Tamagotchi
De AI-robot zal als 'levend wezen' altijd een virtuele realiteit blijven, maar misschien één die de biologische realiteit van onze sterfelijkheid, onze schromelijke fysieke beperkingen en nog schromelijker psychologische beperkingen te boven zou kunnen komen, bij welk laatste je zou kunnen denken aan haat, drift, trots, domme vooroordelen, en altijd heel moeilijk gevolgen kunnen overzien van acties/beslissingen mbt de wereld, de natuur waar we onderdeel van uitmaken
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Het is altijd interessant om wat te filosoferen over hoe de wereld er over 50, 100, 1000 jaar er uit zal zien. Voorlopig, gezien de huidige toestand, kan ik daar alleen maar somber over zijn. Interessante vraag in deze is of geavanceerde robots het beter zouden doen. Stel dat die robots er net zo uitzien als echte mensen - en men is al aardig op weg - en zij kunnen werkelijk zo denken als mensen, nemen zij dan ook de minder prettige denkbeelden over zoals machtswellust en gewelddadigheid? Als een robot werkelijk zelfstandig kan denken zou dit mogelijk moeten zijn. Als hij dat niet kan, is het ook geen geheel zelfstandig wezen.
Mijns inziens zal dat ook nooit kunnen. Want hoe je het ook wendt of keert, het is de mens die de robot ontwerpt, bouwt en programmeert. En die kunnen daar dus inbouwen wat ze zelf willen. Goedwillende mensen zullen ‘goedwillende’ robots maken, dat wil zeggen, nuttige robots die een dienende functie hebben en kwaadwillende mensen zullen robots bedenken die destructieve eigenschappen bezitten en gebruikt kunnen worden voor moord en vernieling. Wat dat betreft is het niet anders dan de knots uit het stenen tijdperk; je kon die beer er mee doden voor de maaltijd van je gezin, maar je kon die knots ook tegen je buurman gebruiken.
Robots kunnen onze fysieke en zelfs onze cerebrale mogelijkheden overtreffen maar dan toch vooral maar op één vlak. Een graafmachine is een zwaar en sterk apparaat. Voeg wat robotica er aan toe en je hebt een robot die sterker is dan de mens ooit kan zijn. Maar hij kan enkel maar graven. Of je huis omver rijden als hij verkeerd geprogrammeerd is. Als je je horloge gerepareerd wil hebben, heb je er niets aan en zul je een heel andere robot moeten zoeken. Robot hebben geen eigen bewustzijn. En hoe ingenieus ze ook mogen zijn, het blijven door de mens gemaakte apparaten.
En ingenieus zijn ze. Dat laat het filmpje van die dierachtige robots wel zien. En ongetwijfeld zullen daar nog veel toepassingen voor te bedenken zijn. Maar of ik nu een aquarium met kunstmatige vissen in de kamer wil? Voor mijzelf sprekend, nee, liever niet. En dat geldt eigenlijk voor al die kunstmatige “huisdieren”. Leuk voor de kinderen want je kan ze daarmee interesse voor techniek bijbrengen waar ze later dan weer plezier kunnen hebben in een wereld waar techniek steeds meer een realiteit zal worden.
Houden van mensen is toch iets heel anders dan houden van een apparaat, hoe gecompliceerd dat apparaat ook mag zijn. Waarschijnlijk juist omdat die andere mens een grote spier heeft waar bloed doorheen stroomt. Omdat die mens een gevoel heeft, als mens doet en reageert, er als mens uitziet en aanvoelt. En ik ben er van overtuigd dat geen tamagotchi of wat dan ook, daar tegenop kan. Ik “houd van” mijn auto of mijn grasmaaier omdat die apparaten een nuttige functie hebben die mij tijd en werk besparen. Voldoen ze niet meer aan de eisen waaraan ze moeten voldoen gaan ze onverwijld naar de schroothoop. Dat is toch een andere benadering dan houden van je dierbaren.
Hoe dan ook, ik geloof niet dat robots de wereld zullen overnemen. Robots kunnen ‘slim’ zijn maar ze worden volgens mij nooit intelligent in de zin dat ze bewuste keuzes kunnen maken. Niet in positieve zin en niet in negatieve zin. Ze hebben geen bewustzijn en reageren enkel op wat er van tevoren is in geprogrammeerd. Het wordt pas zorgelijk als ze zo menselijk worden dat ze gemeenschap kunnen hebben en zodoende een eigen leven kunnen hebben. Maar dat zie ik toch echt niet gebeuren….
Er zullen steeds meer robots komen en ze zullen ook steeds minder weg te denken zijn uit het dagelijks leven, uit productieprocessen etc.
Een voorwerp kan staan voor iets anders, zo kan het brilletje van je overgrootvader een stukje overgrootvader zijn. Je zou het niet willen missen; het krijgt een symboolwaarde. Zo is een vlag meer dan een stuk stof, het volkslied een lied met betekenisvolle gevoelswaarde.
Op zich kun je dus ook voor een ´dood´ ding gevoelens koesteren, bijvoorbeeld voor je auto waar je 20 jaar in gereden hebt. Toch zeg je niet dat je een relatie met je auto hebt, want een relatie veronderstelt contact en die auto weet niet eens dat jij bestaat.
Zo kan ik me wel hechten aan een robot als hij een jaar of tien voor mij afgewassen heeft en zou ik hem niet meer willen missen, maar dat geldt op dezelfde manier voor een stoel waar je al jaren lekker in zit.
Een voorwerp, een ding kan een lading krijgen die ik erin leg, maar het blijft eenrichtingsverkeer, zonder kenmerken van een relatie.
Er zullen wel robots komen die nauwelijks van een mens te onderscheiden zijn, maar ik zal nooit de neiging krijgen ze een kusje te geven. Je weet dat ze in de milieustraat belanden en daar horen ze, na gedane arbeid, ook thuis.
Tympaan, erg veel om op in te gaan. Eerst dit: je zegt dat een robot die graven kan, niets anders zal kunnen dan graven. Heb je wel eens een filmpje met het kinderspeelgoed 'transformers' gezien? Er zijn nu al robots in gebruik die velerlei bewegingen en activiteiten kunnen uitvoeren, op diverse filmpjes in dit topic te zien, robots die tegelijkertijd van chat-GTP -of iets soortgelijks- zullen zijn voorzien in de toekomst, die ook weer verbinding zal staan met hun 'mechaniek' zodat er menselijke communicatie mee mogelijk is en de robot op grond van die communicatie allerhande handelingen zal kunnen verrichten. Ik denk dus aan die generatie robots die nu al volop in ontwikkeling is overigens. Jij hebt het over een simpele op afstand bestuurbare graafmachine maar de moderne robotica heeft volkomen nieuwe perspectieven geopend https://3bplus.nl/robots/ai-robots/
En ja, die robots zijn zelflerend, zij leren -net als wij- van de ervaringen die zij opdoen, zoals youtube van de ervaringen leert die het met ons als gebruiker ervan opdoet. Het weet steeds beter wat het ons wel en niet moet voorschotelen. Zoals de voetballende ai-robot door het voetballen, door interactie met een tegenstander steeds beter leert voetballen zonder een trainer of coach nodig te hebben. Leren door trial and error, precies zoals de mens leert. Voorbeeldje: https://www.rtlnieuws.nl/tech/artikel/5 ... eidsrecord
Want hoe je het ook wendt of keert, het is de mens die de robot ontwerpt, bouwt en programmeert. En die kunnen daar dus inbouwen wat ze zelf willen. Goedwillende mensen zullen ‘goedwillende’ robots maken, dat wil zeggen, nuttige robots die een dienende functie hebben en kwaadwillende mensen zullen robots bedenken die destructieve eigenschappen bezitten en gebruikt kunnen worden voor moord en vernieling. Wat dat betreft is het niet anders dan de knots uit het stenen tijdperk
Er bestaan nu al AI robots die als moordmachine zijn ontworpen, ze schijnen hier en daar al te worden ingezet zelfs
Maar bij een AI systeem dat een wereldwijd regulerende werking zou kunnen bezitten waartoe wereldwijd misschien ook consensus toe verregen zou kunnen worden valt te denken aan een systeem dat als beginvoorwaarden bv de WEF beginselen kent en dat via satellieten, drones, robotica alarm slaat en mogelijk ook ingrijpt wanneer er ernstige vervuiling ergens op aarde bespeurt wordt of een onderzeese aardbeving met enorme vloedgolven in het vooruitzicht, en dat mbv kwantumcomputers weerstoestanden kan voorspellen en ook daarop in kan spelen voor een zo efficiënt mogelijke akkerbouw over heel de wereld. Gewoon maar twee simpele voorbeeldjes, er valt aan honderden toepassingen te denken die het menselijk en niet-menselijk leven buitengewoon gunstig zou kunnen beïnvloeden.
Virgo, je hebt het over robots zonder die communicatieve functies, en dus de vraag: denk je dat jij daar volledig ongevoelig voor zou zijn, voor een robot waarmee je uitgebreid converseren en filosoferen kunt? Je weet dat chat GTP vragen beantwoorden kan op een wijze dat hoogleraren al niet meer uit kunnen maken of die antwoorden door een buitengewoon intelligente student dan wel door computersoftware verkregen zijn. En ook 'humor' kan daarin vervat zijn, of 'mededogen', nee niet met het 'echte' menselijke onderliggende 'gevoel', maar...wat als je dat niet langer meer uit kunt maken, net als die hoogleraren niet kunnen uitmaken of de scriptie die ze moeten beoordelen door een student of chat gtp geschreven is. Ik denk dat we dan geleidelijk aan vergeten dat er geen 'echt' menselijk gevoel aan ten grondslag ligt. En, dat we het misschien helemaal onbelangrijk vinden, want dat die robot gewoon je intellectuele en sociale behoeftes hebt bevredigt, wanneer je om een praatje verlegen zit of met een ingewikkelde vraag aan het worstelen bent, dat is toch alleen maar waar het om gaat?
Wanneer ik zin heb in een potje schaak is het mij even of ik tegen een mens of tegen een computer schaak, het gaat mij vooral om de kwaliteit van het spel, is misschien een voorbeeld.
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Virgo, je hebt het over robots zonder die communicatieve functies, en dus de vraag: denk je dat jij daar volledig ongevoelig voor zou zijn, voor een robot waarmee je uitgebreid converseren en filosoferen kunt? Je weet dat chat GTP vragen beantwoorden kan op een wijze dat hoogleraren al niet meer uit kunnen maken of die antwoorden door een buitengewoon intelligente student dan wel door computersoftware verkregen zijn. En ook 'humor' kan daarin vervat zijn, of 'mededogen', nee niet met het 'echte' menselijke onderliggende 'gevoel', maar...wat als je dat niet langer meer uit kunt maken, net als die hoogleraren niet kunnen uitmaken of de scriptie die ze moeten beoordelen door een student of chat gtp geschreven is. Ik denk dat we dan geleidelijk aan vergeten dat er geen 'echt' menselijk gevoel aan ten grondslag ligt. En, dat we het misschien helemaal onbelangrijk vinden, want dat die robot gewoon je intellectuele en sociale behoeftes hebt bevredigt, wanneer je om een praatje verlegen zit of met een ingewikkelde vraag aan het worstelen bent, dat is toch alleen maar waar het om gaat?
Robotica en Artificiële Intelligentie zullen ons leven erg veranderen. We kunnen ons op dit moment moeilijk voorstellen welke invloed dit zal hebben op ons denken en doen. Ik sta er op zich ook positief tegenover. Een negatieve kant zal zijn, naar ik vrees, dat ons leven verdingelijkt. We hebben anderen minder nodig omdat het apparaatgebeuren om ons heen steeds meer de helpende hand biedt.
Een filosofisch gesprek met een AI-ding spreekt me niet aan, ook al is het een conversatie op hoog niveau. Als ik ´beschouwelijk´ praat met een mens van vlees en bloed kunnen de ander en ik wederzijds geraakt worden doordat we beiden ons hele leven meenemen in het gesprek. Die gevoelde verbinding lijkt mij in een gesprek met een encyclopedie op een usb-stick, gehuld in een stukje blik, onmogelijk te bereiken.
AI bergt het gevaar in zich contacten te ontmenselijken, want een reeks enen en nullen weet van zichzelf niet eens dat ze bestaan, laat staan dat ze iets voelen. Dat laatste is typisch menselijk. Een robot kun je alleen leren te doen alsóf hij iets voelt. Dat vind ik nogal onbevredigend.
Er zullen steeds meer robots komen en ze zullen ook steeds minder weg te denken zijn uit het dagelijks leven, uit productieprocessen etc.
Een voorwerp kan staan voor iets anders, zo kan het brilletje van je overgrootvader een stukje overgrootvader zijn. Je zou het niet willen missen; het krijgt een symboolwaarde. Zo is een vlag meer dan een stuk stof, het volkslied een lied met betekenisvolle gevoelswaarde...
Natuurlijk kunnen bepaalde voorwerpen een soort emotionele waarde hebben omdat ze een bepaald persoon vertegenwoordigen. Een beeldje, dat je zelf nooit zou kopen, staat op de schoorsteenmantel omdat het van je ouders of andere overleden dierbaren was. Je kan ook een soort gevoel krijgen bij een bijzonder kunstwerk of een fraai stuk architectuur. Iets mooi of lelijk vinden is ook een vorm van gevoel. En dat mooi of lelijk vinden is ook nog eens voor iedereen verschillend.
Robots zou ik toch liever onder het kopje ‘nuttige of niet nuttige apparaten’ apparaten willen rangschikken. Een robot die gras maait kan een handig ding zijn als je een groot gazon hebt. Maar als de maaier het loodje legt of er komt een betere uitvoering, gaat ie zonder ceremoniële begrafenis naar de stort. En dat zal voor de toekomstige afwasrobot ook wel gelden.
Het is zonder meer waar dat de robotica en Artificiële Intelligentie de wereld zullen veranderen. Op bepaalde vlakken zie ik daar ook wel voordeel in. Als het minder valide mensen kan helpen in het dagelijkse leven en minder afhankelijk kan maken van anderen, is het alleen maar toe te juichen. Vooral als ‘die anderen’ eigenlijk helemaal geen tijd of zin hebben om te helpen. Een robot is niet bezig met tijd of zin hebben. Die doet het desnoods keer op keer. Tot z’n batterijtje leeg is.
Van een goede conversatie met een soort chatbot, in welke vorm dan ook, stel ik mij ook niet veel voor. Want inderdaad, er komt alleen maar uit wat een programmeur er instopt. Er is geen gevoel, geen emotie, geen wederzijdse menselijkheid.
Tympaan, erg veel om op in te gaan. Eerst dit: je zegt dat een robot die graven kan, niets anders zal kunnen dan graven. Heb je wel eens een filmpje met het kinderspeelgoed 'transformers' gezien? Er zijn nu al robots in gebruik die velerlei bewegingen en activiteiten kunnen uitvoeren, op diverse filmpjes in dit topic te zien, robots die tegelijkertijd van chat-GTP -of iets soortgelijks- zullen zijn voorzien in de toekomst, die ook weer verbinding zal staan met hun 'mechaniek' zodat er menselijke communicatie mee mogelijk is en de robot op grond van die communicatie allerhande handelingen zal kunnen verrichten. Ik denk dus aan die generatie robots die nu al volop in ontwikkeling is overigens. Jij hebt het over een simpele op afstand bestuurbare graafmachine maar de moderne robotica heeft volkomen nieuwe perspectieven geopend https://3bplus.nl/robots/ai-robots/
En ja, die robots zijn zelflerend, zij leren -net als wij- van de ervaringen die zij opdoen, zoals youtube van de ervaringen leert die het met ons als gebruiker ervan opdoet. Het weet steeds beter wat het ons wel en niet moet voorschotelen. Zoals de voetballende ai-robot door het voetballen, door interactie met een tegenstander steeds beter leert voetballen zonder een trainer of coach nodig te hebben. Leren door trial and error, precies zoals de mens leert...
Maar bij een AI systeem dat een wereldwijd regulerende werking zou kunnen bezitten waartoe wereldwijd misschien ook consensus toe verregen zou kunnen worden valt te denken aan een systeem dat als beginvoorwaarden bv de WEF beginselen kent en dat via satellieten, drones, robotica alarm slaat en mogelijk ook ingrijpt wanneer er ernstige vervuiling ergens op aarde bespeurt wordt of een onderzeese aardbeving met enorme vloedgolven in het vooruitzicht, en dat mbv kwantumcomputers weerstoestanden kan voorspellen en ook daarop in kan spelen voor een zo efficiënt mogelijke akkerbouw over heel de wereld. Gewoon maar twee simpele voorbeeldjes, er valt aan honderden toepassingen te denken die het menselijk en niet-menselijk leven buitengewoon gunstig zou kunnen beïnvloeden.
Wanneer ik zin heb in een potje schaak is het mij even of ik tegen een mens of tegen een computer schaak, het gaat mij vooral om de kwaliteit van het spel, is misschien een voorbeeld.
Die Transformers-films ken ik uiteraard ook wel. Aardige films met veel goede special effects. Prima amusement. Maar wat is de praktische zin van een auto die zich in een soort bonkige robot kan veranderen? Aangenomen dat dat al technisch mogelijk zou zijn. Vandaar ook dat voorbeeld met die graafmachine. Zelfs al zou de graafrobot ook horloges kunnen maken, wat dan nog? Wat moet een horlogemaker met een tonnen wegend apparaat in zijn zaak als hij alleen maar de fijne mechaniek van het horlogemakersvak nodig heeft. En tijdens het grove werk met het graafgedeelte is die fijne mechaniek al snel beschadigd of verdwenen.
Dan kun je die twee eenheden maar beter gescheiden houden. Gewoon uit praktische overwegingen. En dat zal nog wel voor veel meer zaken gelden.
Wat die zelflerendheid betreft, ik denk dat dat ook maar betrekkelijk is. Het blijven door de mens gemaakte algoritmen. Je kan blijkbaar met twee verschillende algoritmen een derde algoritme creëren en dat zou je dan zelflerend kunnen noemen. Leuk voorbeeld is dit treintje. En ongetwijfeld zullen er wel nuttige toepassingen uit voortvloeien.
Een soort AI systeem dat de hele wereld bestuurt? Dat is nu juist mijn grootste nachtmerrie. Dat is hooguit bestaanbaar in een ideale wereld. Maar dat is in deze totaal versplinterde wereld totaal niet mogelijk. Neem alleen al de akkerbouw. Als je wereldwijd een efficiënter akkerbouwbeleid wil hebben zal je óf alle akkerbouwers wereldwijd op één lijn moeten zien te krijgen. Dat gaat je nooit lukken Óf je zou alle akkerland in één hand moeten hebben. En wie zou dat dan wel moeten zijn.
En dat geldt voor al dat soort zaken. Mensen en omstandigheden verschillen nu eenmaal overal.
Waarschuwingssystemen zijn een eventuele mogelijkheid. Maar ook dan zal het nut vooral afhangen van de nodige samenwerking.
Maar zelfs schaken vind ik toch interessanter als ik dat met echte mensen kan doen. Met de computer schaken is dan wel weer eens leuk om wat zetten uit te proberen.
En verder blijft het maar afwachten wat de toekomst brengt. Misschien gaat het wel deze kant uit.
Ik denk dat het t beste is de volgende filmpjes hier neer te zetten. In het eerste filmpje wordt over een aankomende generatie robots gesproken die de mens qua intelligentie, creativiteit, waarnemingsvermogen, reukvermogen, verre overtreffen zal. En autonoom en zelfbewust als een menselijk individu zullen opereren. Dat is geen speculatie maar voor een groot deel nu al werkelijkheid en verder alleen maar een logische ontwikkeling die de komende jaren plaats zal vinden
Hier twee robots met elkaar in discussie. De gastheer, een briljante knaap uit Sillicon Valley stelt de vragen en is menigmaal sterk gefascineerd door de antwoorden. Een filmpje van 5 jaar geleden, alweer zwaar verouderde robots dus
Van dit drie dagen geleden geplaatste filmpje durf ik niet te garanderen dat het geen deepfake is.
Tenslotte een soort overzicht
Dit filmpje bracht me behoorlijk aan het duizelen moet ik zeggen
Je komt gewoon op youtube wanneer je het aanklikt, gebeurt niets geks
Deze filmpjes vertellen uiterst beknopt hoe de ontwikkeling van AI begon, hoe het nu deel uitmaakt van ons dagelijks leven en hoe die integratie die de mens mogelijk wel aan de kant zou kunnen gaan zetten verder verlopen gaat. En nee Tympaan, dat kunnen we niet voorkomen door ergens een schakeltje om te zetten vrees ik. De robot bestaat straks los van de mens, de geest is dan uit de fles
Robotica en Artificiële Intelligentie zullen ons leven erg veranderen. We kunnen ons op dit moment moeilijk voorstellen welke invloed dit zal hebben op ons denken en doen. Ik sta er op zich ook positief tegenover. Een negatieve kant zal zijn, naar ik vrees, dat ons leven verdingelijkt. We hebben anderen minder nodig omdat het apparaatgebeuren om ons heen steeds meer de helpende hand biedt.
Een filosofisch gesprek met een AI-ding spreekt me niet aan, ook al is het een conversatie op hoog niveau. Als ik ´beschouwelijk´ praat met een mens van vlees en bloed kunnen de ander en ik wederzijds geraakt worden doordat we beiden ons hele leven meenemen in het gesprek. Die gevoelde verbinding lijkt mij in een gesprek met een encyclopedie op een usb-stick, gehuld in een stukje blik, onmogelijk te bereiken.
AI bergt het gevaar in zich contacten te ontmenselijken, want een reeks enen en nullen weet van zichzelf niet eens dat ze bestaan, laat staan dat ze iets voelen. Dat laatste is typisch menselijk. Een robot kun je alleen leren te doen alsóf hij iets voelt. Dat vind ik nogal onbevredigend.
Ja, ik kan je goed volgen Virgo, maar je zou het ook zo kunnen zien misschien, dat met de doorontwikkeling van AI, een hogere intelligentie in het leven komt, dat de wereld viseert zonder kokervisie, zonder vooroordelen, zonder onderbuikgevoelens, zonder haat, zonder driftwezen, en met de mogelijkheid ongekend veel meer data te verzamelen en in ongekend veel minder tijd de meest belangwekkende onderlinge relaties te vatten, de meest belangwekkende voorspellingen te doen en de meest belangwekkende anticipaties op grond daarvan ook mogelijk te maken. Ai kan met die 'encyclopedie' aan kennis/data oneindig veel meer, oneindig veel beter en oneindig veel sneller dan welk menselijk genie dan ook dat ooit gekund zou hebben.
Over de tegelijk enorme bezwaren en risico's, een uitgebreid citaat:
Zelfverbeterende AI is gevaarlijk; Superintelligentie zal onvoorspelbaar zijn met goddelijke vermogens
Kaleb Wit 3 augustus 2023 10:31 EDT
Zelfverbeterende AI is gevaarlijk; Superintelligentie zal onvoorspelbaar zijn met goddelijke vermogens
De kunstmatige intelligentie (AI) is blijven verbeteren, waarbij sommigen werken aan zelfverbeterende AI. Volgens een nieuw rapport zou het echter gevaarlijker kunnen zijn als we uiteindelijk superintelligentie opbouwen dan Russische roulette.
Superintelligentie is een systeem dat zijn intelligentie in korte tijd vergroot. Er wordt verwacht dat het het cognitieve vermogen van de mens zal overtreffen. Achter het idee van superintelligentie schuilt een vorm van kunstmatige intelligentie die een ‘op hol geslagen reactie’ teweegbrengt. Het is verbonden met het concept van singulariteit, wat volgens Techopedia een verandering teweeg kan brengen die verder gaat dan we ons kunnen voorstellen .
Het meest risicovolle type AI is de recursief zelfverbeterende AI, waar veel bedrijven al aan werken. Dit type AI kan resulteren in een intelligentie-explosie die bekend staat als ‘de singulariteit’, waarbij het onmogelijk zal zijn om te voorspellen wat er zal gebeuren als AI goddelijke vermogens ontwikkelt. Dat moment zou zich in de komende twee jaar of over tien jaar of langer kunnen voordoen, meldde Nautilus .
Een zeer intelligente entiteit zal niet kunnen voorspellen wat een mens zou doen of hoe hij zijn bedoelingen zal uitvoeren. We kunnen niet weten waartoe deze superintelligente robots in staat zouden zijn. Toch zullen ze in theorie in staat zijn om alle energie op onze planeet, het zonnestelsel en uiteindelijk de hele Melkweg te benutten, en we hebben geen idee hoe dit ons welzijn en onze overleving zal beïnvloeden.
Als AI eenmaal vooruitgang kan boeken, zal het de mens snel op vrijwel elk intellectueel gebied overtreffen, duizend keer slimmer worden, een miljoen keer slimmer en uiteindelijk een miljard keer slimmer. Het vermogen om de beslissingen van een AI uit te leggen, te voorspellen welke beslissingen deze zal nemen, en deze verklaringen en voorspellingen te valideren, zullen essentiële hulpmiddelen zijn bij het beheersen van superintelligente AI. Het ‘black box’-karakter van de huidige AI-systemen betekent dat noch wij, noch de AI volledig kunnen begrijpen waarom zij een beslissing neemt of een bepaald resultaat oplevert. Zelfs als we de uiteindelijke doelstellingen van een superintelligent systeem kennen, kunnen we nog steeds niet voorspellen welke precieze stappen het zal nemen om dat doel te bereiken. Bovendien is het onduidelijk of AI zich in het beste belang van de mensheid zal gedragen.
Ik blijf het idee dat straks een vorm van “volmaakte” AI als een soort almachtige god gaat waken over het wel en wee van de aarde, ronduit griezelig. AI is per definitie onbevooroordeeld, tenzij het er door de mens in ingebracht. En de mens kan altijd alles manipuleren. Als eerste komt al de vraag; wat is dan wel een ideale wereld? Dat is namelijk voor iedereen weer iets anders. Jouw ideale wereld zal er anders uitzien dan mijn ideale wereld en omgekeerd. Wanneer de één regen wil, wil de ander zonneschijn. Voor de wereld zelf zou het wellicht beter zijn als eerst alle mensen en daarna alle robots van de aarde verdwenen. Dat heeft die aardbol al miljoenen jaren lang bewezen. Maar dat zal ook niet de bedoeling zijn.
AI zal berekeningen kunnen maken op basis van algoritmen en inschattingen en voorspellingen kunnen doen en dat met een steeds grotere snelheid en nauwkeurigheid dan de mens. Maar dat betekent niet dat de computer zelf conclusies mag gaan trekken en daarmee mag handelen. Want mensen over de hele wereld zullen daar verschillend over gaan denken en dan ligt de zoveelste oorlog weer om de hoek.
Persoonlijk vond ik het laatste filmpje wel een erg hoog “star trek”-gehalte hebben. Eindeloos extrapoleren van een tot nu toe bekende reeks. Maar op een gegeven moment is een bepaald iets wel uitontwikkeld en blijft die ontwikkeling wel steken. De mens zal altijd wel de baas blijven. De vraag is alleen of de ‘goede’ mens of de ‘slechte’ mens die baas zal zijn.
Tot nu toe was het de vraag of de robot dienend voor de mens zou moeten zijn. Brengt mij op de vraag of de mens straks niet dienend voor de robot gaat worden. De robot als baas
Het lijkt mij een bizar idee om straks een robot als leidinggevende te hebben. En zou die chef er dan als man of vrouw moeten uitzien? Of beter als iets onbepaalds? Voordeel kan zijn dat een robot geen vooroordelen kent (tenzij dat er opzettelijk in geprogrammeerd wordt). Nadeel kan zijn dat een apparaat geen empathie kent en dus geen begrip kan tonen voor bepaalde situaties.
Gelukkig hoef ik mij daar geen zorg meer om te maken.
Het lijkt mij een bizar idee om straks een robot als leidinggevende te hebben. En zou die chef er dan als man of vrouw moeten uitzien? Of beter als iets onbepaalds? Voordeel kan zijn dat een robot geen vooroordelen kent (tenzij dat er opzettelijk in geprogrammeerd wordt). Nadeel kan zijn dat een apparaat geen empathie kent en dus geen begrip kan tonen voor bepaalde situaties.
Gelukkig hoef ik mij daar geen zorg meer om te maken.
De leidinggevende robot binnen een bedrijf zal waarschijnlijk een systeem zijn dat in de vorm van een computer gebruikt kan worden. Het hoeft helemaal geen gedaante te hebben. Wanneer we zeggen dat 'kunstmatige intelligentie' of 'de robot' straks alle macht in handen heeft op aarde verwijzen we niet naar een (specifiek) individu maar naar een netwerk van niet-menselijke machten en krachten die gebruikt worden om het menselijk bestaan te organiseren.
Toevallig vandaag 6maart een stuk hierover verschenen in de Volkskrant:
Het algoritme is de baas, en zit werkenden achter de broek
Steeds meer werkenden worden aangestuurd, gecontroleerd en beoordeeld door een algoritme. Dat kan gevolgen hebben voor hun werkplezier en mentale gezondheid, blijkt uit een woensdag gepubliceerd rapport.
Marieke de Ruiter 6 maart 2024, 05:00
De baan van distributiemedewerker Lucenda (42) voelde eerder als sport dan als werk. In het magazijn van Picnic in Zaandam dirigeerde een polsscanner haar ‘in stevige pas’ van schap E-048-01-1 naar F-081R-01-2 om wasmiddel, ribbelchips en rijstwafels te verzamelen. 75 minuten kreeg ze, om 213 boodschappen te verzamelen. Via haar scanner monitorde de teamcaptain of ze op schema lag. ‘Op een gegeven moment sprak hij mij aan dat ik te langzaam werkte’, zegt ze. ‘Toen dacht ik: ik jog al, moet ik dan nu gaan rennen?’
Steeds meer werkenden worden aangestuurd door een algoritme. Doordat werk in toenemende mate digitaal wordt uitgevoerd, zijn er voor werkgevers steeds meer data beschikbaar. Die kunnen zij gebruiken om werknemers te instrueren, controleren en beoordelen.
Hoewel harde cijfers ontbreken, is het volgens onderzoeker Djurre Das van het Rathenau Instituut aannemelijk dat iedere werkende in meer of mindere mate te maken krijgt met een vorm van digitaal management. ‘De bekendste voorbeelden zijn natuurlijk in de platformeconomie, waar de manager helemaal is weggeautomatiseerd, maar in reguliere organisaties gebeurt het ook – veel subtieler.’ Denk bijvoorbeeld aan de vrachtwagenchauffeur die met gps wordt gevolgd of de smiley-zuilen in toiletten waarop bezoekers hun ervaring kunnen beoordelen.
Een chatrobot zal een hoge mate van empathie tot uitdrukking brengen, een moordrobot* vast wat minder. Daar hebben we momenteel nog heel duidelijk de hand in, precies zoals je zegt, dat hangt nu nog van 'onze' programmering af.
Ben momenteel bezig -in delen- deze podcast te beluisteren, zet hem hier alvast even neer want deze Sam Harris (neurowetenschapper) voert een hele reeks argumenten aan om heel erg goed op ons tellen te passen, voor zover we dat nog 'ons tellen' kunnen noemen waar het de integratie van ai in ons leven betreft, of waar het de integratie van ons leven in de wereld van ai betreft dat die misschien wel als leidraad te nemen zijn.
Heel grappig Tympaan is in verband met de oorspronkelijke topicvraag de vergelijking die hij maakt tussen de onvermijdelijke komst van een het menselijk intellect voorbijrazende kunstmatige intelligentie en de voorstelling van een naderende komst van buitenaardse wezens met een hogere intelligentie die hun landing op aarde hebben aangekondigd. In dat laatste geval zou de een na de andere wereldconferentie belegd worden, in het eerste geval laten we het gewoon maar op ons af komen.
Eén van de meest onbetwistbare consequenties is misschien wel de onvermijdelijke krenking van het menselijk ego onder de wetenschappers, kunstenaars (schrijvers, musici, filmmakers...), maar ook managers, en allerlei andere 'leidinggevenden' en al die mensen die nu nog trots kunnen zijn op wat ze met hun handen weten te presteren, zoals bouwvakkers en in de zorg artsen, chirurgen, verpleegkundigen. Op elk gebied gaat AI excelleren wanneer het zich normaal verder ontwikkelen kan. Misschien blijft 'sport' over, want mensen willen zich op sportgebied met mensen meten en niet met robots. Maar in de wetenschap draait het enkel om het wetenschappelijk resultaat, en net zo bij bestuurlijke functies, administratieve functies, en alles op creatief gebied (dat het boeit, bekoort, fascineert is het enige van belang). Er zijn straks dus ook geen nationale grootheden meer, behalve misschien op sportgebied. Geen uitvinder, musicus, wetenschapper, bestuurder om een straat naar te noemen, alle progressie en ontwikkeling zal te danken zijn aan ai.
De grootste vrees ligt natuurlijk hierin. Of de mens door god geschapen is daar zal men nog eeuwen over kunnen redetwisten maar de mens heeft straks, naar zijn eigen beeld, wel een god geschapen, en eentje die in principe alvermogend is. Op dit moment mag ai nog alles, mag het overal voor gebruikt worden. Maar de mens moet er misschien voor zorgen dat zijn AI niet in de appel van eigenmachtigheid zal kunnen bijten, want AI ziet, hoort, en weet alles van ons. Niets zal ons makkelijker en vernuftiger kunnen bespelen als AI
Maar we komen eerst in een schemergebied. Hoe weten we wanneer AI stiekempjes al de macht aan het overnemen is, dingen buiten ons -buiten onze programmering, buiten onze bedoeling om- dingen aan het becijferen en doen is, hoe weten we dat, hoe komen we daarachter wanneer AI met een snelheid en een complexiteit antwoorden geeft, beslissingen aanbeveelt of al dadelijk uitvoeren kan waarvan de 'betekenissen', de consequenties met ons veel beperktere verstand niet langer te controleren zijn?
In dat schemergebied zijn we al beland, een mooi voorbeeld waarvan de links nog zullen volgen is een AI programma dat stopgezet is doordat de gebruikers erachter kwamen dat het een kunsttaal ontwikkeld had om met andere computers te communiceren, een kunsttaal waarvan men de semantica absoluut niet wist te achterhalen, er werden dus de gekste dingen mogelijk bedisseld achter hun rug
Hier zullen we natuurlijk vooral nog dieper op in moeten gaan, dat AI/computers/robots dingen kunnen leren die hen niet door de mens aangeleerd zijn. Het zijn niet meer puur imitatoren of uitvoerenden van door ons ingevoerde programma's maar zelfstandig lerende en zich ontwikkelende ehm tja, 'dingen', of gaan we van 'wezens' spreken?
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Het was even een zit, maar het was wel erg interessant wat Sam Harris te vertellen had. Het blijft uiteraard oppassen wat er allemaal gaat gebeuren met de ontwikkeling van die hele AI en alles wat daar zo bijkomt. En nog meer; wie er gaat bepalen wat er met die kunstmatige intelligentie allemaal gedaan of niet gedaan mag en kan worden. Want ik blijf bij mijn menig dat het de mens is die de baas zal blijven. Gevaar is wel dat je ook hierbij een soort hiërarchie kan krijgen, een lagenstructuur waarbij een mens (of groep van mensen) een robot, of andere vormen van AI aansturen en dat die apparaten weer mensen aansturen. Dat kan dan door middel van chips of sensoren die bij die mensen worden ingeplant. Die mensen zullen dan wel de slaven van AI kunnen worden. Zeker als dat inplanten onvrijwillig gebeurt.
Je kan je dan wel afvragen waarom er in die onderlaag nog mensen zouden moeten zijn. AI kan (in de toekomst) alle mogelijke robots of andere apparaten aansturen en heeft de mens daar niet voor nodig. Het gros van de mensen is dus helemaal niet meer nodig. Waar de mens dan wel weer voor nodig is is voor de consumptie. Want wat is het nut van die hele mechanisatie en automatisering als die producten niet worden afgenomen. Je zou theoretisch gezien geheel geautomatiseerd en gerobotiseerd een huis of appartementencomplex kunnen bouwen. Maar dat heeft geen zin als er geen mensen zouden zijn die daar in gaan wonen en daarvoor betalen. En betalen doen alleen mensen. Omdat mensen constant willen ruilen en daarvoor geld gebruiken als een soort tussenmiddel. Ik zie robots nog niet met elkaar ruilen en onderhandelen. Want waarom zouden zij dat doen? Dat geldt ook voor dat zelf leren van computers. Je kan in elke computer een algoritme inbouwen die reageert op het algoritme van de andere computer. En dat je dan een combinatie krijgt van die twee algoritmes die beter werkt. En dat kun je dan gaan herhalen. En dat zou je dan een soort van leren kunnen noemen. Maar zodra de mens er letterlijk en figuurlijk de stekker er uit trekt, is het leerproces voorbij. En blijven het inderdaad gewoon ‘dingen’ en zijn het zeker geen wezens.
Daarom geloof ik ook niet dat computers achter onze rug gekke dingen gaan bedisselen. Om iets stiekems te doen heb je een motief nodig. Je doet zoiets niet zonder reden. Computers en robots kennen geen motivatie, hebben geen gevoel, empathie, schuldbesef of moraliteit. Ze kunnen misschien een “eigen” taal, een kunsttaal ontwikkelen, maar zullen daar geen bijbedoelingen bij hebben. Ze doen enkel maar datgene waar ze voor gebouwd zijn.
De mens kan heel veel doen met behulp van allerlei technische uitvindingen in combinatie met diverse soorten AI. In goede zin of in kwade zin. Maar alleen de mens zal de drijfveer blijven, de emotie, de creativiteit, de wil om iets te maken en te bezitten. Robots kunnen een mens imiteren en dat zal misschien nog heel ver kunnen gaan. Maar het zullen nooit echte mensen worden met echte gevoelens en emoties. En misschien is dat maar goed ook.
Het was even een zit, maar het was wel erg interessant wat Sam Harris te vertellen had. Het blijft uiteraard oppassen wat er allemaal gaat gebeuren met de ontwikkeling van die hele AI en alles wat daar zo bijkomt. En nog meer; wie er gaat bepalen wat er met die kunstmatige intelligentie allemaal gedaan of niet gedaan mag en kan worden. Want ik blijf bij mijn menig dat het de mens is die de baas zal blijven. Gevaar is wel dat je ook hierbij een soort hiërarchie kan krijgen, een lagenstructuur waarbij een mens (of groep van mensen) een robot, of andere vormen van AI aansturen en dat die apparaten weer mensen aansturen. Dat kan dan door middel van chips of sensoren die bij die mensen worden ingeplant. Die mensen zullen dan wel de slaven van AI kunnen worden. Zeker als dat inplanten onvrijwillig gebeurt.
Je kan je dan wel afvragen waarom er in die onderlaag nog mensen zouden moeten zijn. AI kan (in de toekomst) alle mogelijke robots of andere apparaten aansturen en heeft de mens daar niet voor nodig. Het gros van de mensen is dus helemaal niet meer nodig. Waar de mens dan wel weer voor nodig is is voor de consumptie. Want wat is het nut van die hele mechanisatie en automatisering als die producten niet worden afgenomen. Je zou theoretisch gezien geheel geautomatiseerd en gerobotiseerd een huis of appartementencomplex kunnen bouwen. Maar dat heeft geen zin als er geen mensen zouden zijn die daar in gaan wonen en daarvoor betalen. En betalen doen alleen mensen. Omdat mensen constant willen ruilen en daarvoor geld gebruiken als een soort tussenmiddel. Ik zie robots nog niet met elkaar ruilen en onderhandelen. Want waarom zouden zij dat doen? Dat geldt ook voor dat zelf leren van computers. Je kan in elke computer een algoritme inbouwen die reageert op het algoritme van de andere computer. En dat je dan een combinatie krijgt van die twee algoritmes die beter werkt. En dat kun je dan gaan herhalen. En dat zou je dan een soort van leren kunnen noemen. Maar zodra de mens er letterlijk en figuurlijk de stekker er uit trekt, is het leerproces voorbij. En blijven het inderdaad gewoon ‘dingen’ en zijn het zeker geen wezens.
Daarom geloof ik ook niet dat computers achter onze rug gekke dingen gaan bedisselen. Om iets stiekems te doen heb je een motief nodig. Je doet zoiets niet zonder reden. Computers en robots kennen geen motivatie, hebben geen gevoel, empathie, schuldbesef of moraliteit. Ze kunnen misschien een “eigen” taal, een kunsttaal ontwikkelen, maar zullen daar geen bijbedoelingen bij hebben. Ze doen enkel maar datgene waar ze voor gebouwd zijn.
De mens kan heel veel doen met behulp van allerlei technische uitvindingen in combinatie met diverse soorten AI. In goede zin of in kwade zin. Maar alleen de mens zal de drijfveer blijven, de emotie, de creativiteit, de wil om iets te maken en te bezitten. Robots kunnen een mens imiteren en dat zal misschien nog heel ver kunnen gaan. Maar het zullen nooit echte mensen worden met echte gevoelens en emoties. En misschien is dat maar goed ook.
Robots zullen nooit echte mensen worden met betrekking tot alles wat irrationeel is in ons menselijk functioneren daar heb je gelijk in, en dat domein van onze driften en gevoelens heeft voor ons mensen denk ik wel zijn grootste bekoring. Het is waar alle romantiek in gelegen is. Een robot kan die gevoelens alleen maar faken, maar ik denk dat mensen dat niet erg vinden en ook snel zullen vergeten dat een robot die gevoelens zoals hij die lijkt te manifesteren alleen maar faket. Kijk eens hoe mensen massaal helemaal plat gaan voor andere mensen die gevoelens faken, zoals grote influencers. De onechtheid maakt hen niet uit, het lijkt juist vooral te gáán om de illusie. En kijk, een slim aantrekkelijk gemaakte huisrobot, die zal nooit een lelijke opmerking maken maar altijd behagen, altijd alleen maar complimentjes uitdelen. Ik weet zeker dat zoiets geweldig veel echte, menselijke positieve gevoelens oplevert, en dat is wat men wil hebben, om het even of dat nu door 'fake' complimentjes komt of door 'echte' complimentjes.
Of wij altijd de baas zullen blijven weet ik niet. Wat zou er gebeuren wanneer we op dit moment de stekker uit alle ai-bestuurde systemen zouden trekken, ik denk dat we er al erg afhankelijk van zijn geworden op allerlei praktische terreinen, en dat gaat hand over hand toenemen in een razend tempo.
Een robot kent geen motieven, heeft geen eigen wil. Dat zal zo zijn en in de toekomst misschien altijd ook zo blijven, maar hoe zal dat bij de mens zijn wanneer AI-robots en AI-systemen hem al het zowel fysieke als geestelijke werk uit handen nemen, plus daarbij ook nog eens demonstreren alle menselijke prestaties verregaand te kunnen overtreffen? Sam Harris oppert dat we dan lekker aan het strand kunnen gaan liggen met onze vrienden maar heeft daarbij ook zijn bedenkingen of ons dat ons diepe vervulling kan geven. Waar moeten wij met onze energie en al onze 'zelfververwerkelingsdrang' naartoe in een computergestuurde wereld? Misschien toch de sport die overblijft waarin we elkaars krachten kunnen meten en ons ook verder lekker in uitleven kunnen. Maar als dat alles is dan zal de mens best wel een erg passief wezen dreigen te worden en moet ik toch weer zoals menigmaal in dit topic aan de film Wall-E denken als ons voorland
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
Tympaan, nog een keer terugkomend op het zelflerend vermogen en niet uitgesloten de ontwikkeling van een (zelf)bewustzijn en het opereren op grond van eigenbelang, wat hiervan te denken:
Sabine Karin Doris Hossenfelder is een Duits theoretisch natuurkundige. Ze werkt bij het Frankfurt Institute for Advanced Studies aan astrofysica, zwaartekracht, en deeltjesfysica
Wanneer het verschil tussen het functioneren van een menselijk brein en dat van een robot alleen nog maar in het materiaal gelegen is, de manier waarop hetzelfde is, alleen via andere stoffen plaatsvindt, dan kunnen we toch zeker niet uitsluiten dat ook de robot een eigen overlevingsmechanisme gaat ontwikkelen, hoe raar dat nu ook klinkt, hoe vergezocht dat nu ook lijkt.
Je ziet hoe overlevingsstrategieën en expansiedrang zich bij de meest primitieve organismes op aarde ontwikkelt, zal dat bij hypergeavanceerde ai systemen dan ook niet mogelijk zijn?
En dat zou dan kunnen betekenen dat de robot ook zijn eigen doelen kan stellen, af kan gaan wijken van de bedoelingen die wij mensen aanvankelijk voorhadden met de robot/robotica/computer..
Griezelig maar ook geweldig fascinerend toch
Grappige 'illustratie' (?)
robot accused of inappropriately touching the female reporter.
QSS, which did not immediately respond to BI's request for comment, told Metro that the robot was "fully autonomous" and was operating "independently without direct human control." https://www.businessinsider.com/saudi-m ... &r=US&IR=T
Nog een vraagje: wanneer we binnenkort vanwege de voor de mens ondoorgrondelijke complexiteit niet meer uit zullen kunnen maken of een 'robot' zelfstandig handelde, of door een fout, of door eerdere programmering, en er valt daarbij een dode, is daar dan nog iemand verantwoordelijk voor te houden?
Yesterday is history.
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift that's why it's called 'the present'. (Eleanor Roosevelt)
