Netto verliezen we per jaar circa 28 miljard ton zuurstof door de zuurstofconsumptie van die verbranding.
Ongeveer 9 á 10 keer zoveel zuurstof als de totale mensheid per jaar nodig heeft om te ademen.
En het is een onomkeerbaar verlies.
De zuurstof moleculen blijven gevangen, gebonden, in de stijgende CO2 levels en in de H2O uitstoot.
Per mol daalt de zuurstof iets meer dan 2 keer zo snel als de CO2 stijgt.
Toch is die daling van de zuurstof niet het probleem.
Er is zo gigantisch veel zuurstof in de altmosfeer dat de daling percentueel miniem is, ook al gaat het over enorme hoeveelheden. We zullen er niet door in ademnood komen als de zuurstofconcentratie daalt van 20,95% naar 20,83%
We zullen dat nauwelijks merken. Maar de daling is dus wel onomkeerbaar. Voorgoed.
De stijging van de CO2 (of eigenlijk de effecten daarvan) is veel eerder en veel meer een bedreiging dan die dalende O2.
Een van die effecten die op een andere manier ook met zuurstof te maken heeft kan wel een serieus probleem geven.
Dan gaat het over de zuurstof in de oceanen.
Ocean deoxygenation, de oceanen die zuurstof verliezen, uitbreiding van dode zones waar weinig zeeleven kan leven,
Is dus wel een probleem als de oceanen warmer worden.
